Α2, αφημένη στη τύχη της...

 

Έχουμε αισίως διανύσει 11 αγωνιστικές στο πρωτάθλημα της Α2, δυο λιγότερες από τις μισές, αλλά οι περισσότερες ομάδας συνεχίζουν να κινούνται μόνες τους, σε αυτόματο πιλότο θα λέγαμε, με την Ελληνική Ομοποσονδία Μπάσκετ να μην δείχνει ικανή να προσφέρει την παραμικρή βοήθεια, ενώ τη φετινή περίοδο δεν έχει υπάρξει ούτε μια συνάντηση των ομάδων, των παραγόντων τους... με αιτιολογία το λιγότερο να γνωριστούν μεταξύ τους.

Από το 2010 που κόπηκε η τακτική επιχορήγηση στα σωματεία... τα συντρίμμια του προϊόντος που λέγεται Α2 άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους. Πρόεδροι, παράγοντες, άνθρωποι νοικοκυραίοι  ως τότε, δέχθηκαν λεηλασίες των περιουσιών τους, εκδιώχθηκαν, λοιδωρήθηκαν , υπολήψεις σπιλώθηκαν και η Ομοσπονδία δεν υπήρξε πουθενά. Παίκτες έχασαν μισθούς, κόπους, ιδρώτα, συμβόλαια αλλά κανείς δεν έδειξε να νοιάζεται, με την λέξη κρίση να καλύπτει κάθε προσπάθεια συζήτησης.

Τις τελευταίες δυο σεζόν η ΕΟΚ μετά από πίεση των σωματείων, και ειδικά αυτών που είχαν «καεί» από την απώλεια της επιχορήγησης, η οποία είχε σταματήσει ενώ τα μπάτζετ έτρεχαν, πραγματοποίησε κάποιες συναντήσεις, αποφάσεις πάρθηκαν, υποσχέσεις δόθηκαν, για έσοδα από τηλεόραση μίλησαν αλλά τίποτα εν τέλει δεν προχώρησε.

Τη φετινή σεζόν τα πράγματα είναι χειρότερα, οδοιπορικά δεν δίνονται, με τις ομάδες να αναγκάζονται για κάθε μακρινό ταξίδι να σπαταλούν τουλάχιστον 2000 ευρώ, με τους παράγοντες να «ματώνουν» από προσωπικούς πόρους ή όποιες χορηγίες μπορούν να εξασφαλίσουν. Το χειρότερο από όλα είναι η Ομοσπονδία δύναται να μηδενίσει όποια ομάδα δεν μπορέσει να δώσει το παρών σε κάποιο παιχνίδι, ενώ δείχνει αρκετά αυστηρή στον πειθαρχικό κώδικα, την ίδια στιγμή που τα σωματεία ως μοναδικό πόρο έχουν τα πενιχρά... εισιτήρια που μπορούν να κόψουν στους αγώνες τους, έσοδα από τα οποία πρέπει να πληρώσουν την γραμματεία και τους κριτές. Ως συμπέρασμα, κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η οικονομική κρίση στην ελληνική πραγματικότητα είναι πλέον πολύ βαθιά, έχοντας πλέον ριζώσει για τα καλά. Και σίγουρα οι πόροι της Ομοσπονδίας έχουν στερέψει, καθώς το κράτος δίνει χρήματα με το σταγονόμετρο. Ωστόσο, θα πρέπει να είναι πιο επιεικής με τα σωματεία, τους παράγοντες, τους παίκτες και τους προπονητές...γιατί όποιος ασχολείται με το προϊόν που λέγεται ερασιτεχνικό μπάσκετ είναι... ήρωας, αλλά πολλές φορές κινδυνεύει να χαρακτηριστεί και «τρελός».

basketblog.gr